Het leven zoals ik het nu zie

Vroeger stelde ik me het leven heel anders voor. Ik dacht dat volwassen worden automatisch betekende dat alles duidelijk zou worden. Dat je op een dag wakker zou worden en precies wist wat je wilde, hoe je het moest doen en dat je zonder twijfel door het leven zou wandelen. Een soort roze droom waarin alles vanzelf in elkaar viel.

Maar de werkelijkheid… is toch net wat anders. Ik heb gemerkt dat het leven veel meer lagen heeft. Het is niet alleen maar vrolijk of verdrietig, makkelijk of moeilijk. Vaak is het allemaal tegelijk. Je kan bijvoorbeeld een heerlijke dag hebben en je toch ineens zorgen maken over de toekomst. Of een moeilijke periode doormaken en toch kleine lichtpuntjes vinden die je hart even warm maken.

Wat me het meest verraste, is hoeveel verantwoordelijkheden er bij het leven komen. Dingen waar ik vroeger nooit aan dacht, zoals rekeningen, administratie, afspraken, keuzes maken die echt gevolgen hebben. Ik dacht dat volwassen zijn vrijheid betekende – en dat klopt ook – maar die vrijheid komt met een rugzak vol verantwoordelijkheden die je er niet zomaar even afzet.

En dan is er nog die angst voor het verliezen van mensen die je het dierbaarst zijn. Als kind leek dat iets heel ver weg, iets waar je bijna niet bij stil hoeft te staan. Nu weet ik dat het ooit gaat gebeuren, en soms voelt dat benauwend. Alsof ik er straks helemaal alleen voor sta. Maar tegelijk besef ik dat die angst juist komt doordat ik zo diep geef om de mensen om me heen.

Toch leer ik stap voor stap dat het leven niet bedoeld is om volledig te begrijpen. Het is niet één rechte lijn, maar eerder een kronkelig pad met onverwachte bochten. En in die bochten kom je soms verrassende dingen tegen: een gesprek dat je raakt, een vriendschap die sterker blijkt dan je dacht, of een klein geluksmoment dat je helemaal niet had zien aankomen.

Het leven is dus anders dan ik me vroeger voorstelde. Het is rauwer, eerlijker, soms pijnlijker, maar ook intenser, mooi. En misschien is dat juist wat het interessant maakt: dat je het nooit volledig kan voorspellen, maar dat er altijd ruimte is om verrast te worden.